Boeing B-17F „Memphis Belle”
Boeing B-17 „Flying Fortress” (Flying Fortress) - pierwszy seryjny amerykański, całkowicie metalowy, ciężki czterosilnikowy bombowiec.
Samolot został zaprojektowany w 1934 roku w ramach konkursu na stworzenie nadbrzeżnego bombowca operującego przeciwko statkom.
Fabryki Boeinga opracowały i wyprodukowały B-17 „Flying Fortress” dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych dokładnie 12 miesięcy później. Fabryki Boeinga wraz z Douglasem i Lockheedem wyprodukowały łącznie 6981 bombowców B-17 różnych modeli, a także 5745 innych modyfikacji, czyli łącznie 12726 sztuk.
Samolot od razu stał się legendą, w szczególności ze względu na możliwość powrotu na lotnisko nawet ze znacznymi uszkodzeniami (m.in. zdarzały się przypadki, gdy samolot wracał do bazy z jednym z czterech pracujących silników). Dziewięć (później dwanaście) karabinów maszynowych Browning M2 kalibru 12,7 mm zapewniało wystarczającą ochronę. Były jednak pewne problemy z podatnością bombowca, nie można było pokonać jego zdolności do zapłonu. Podczas frontalnego ataku myśliwców ochrona przednia była słaba: z 27 fragmentów pancerza i ekranów przeciwlotniczych żaden z nich nie ochronił załogi przed atakiem frontalnym. Po trafieniu w przednią część z armaty lub nawet karabinu maszynowego załoga okazała się całkowicie pozbawiona ochrony.
Inną charakterystyczną cechą B-17 było zastosowanie precyzyjnego celownika bombowego Norden. Celownik pozwalał na skuteczne bombardowanie z wysokości ponad siedmiu kilometrów.
Farby: 9 39 42 45 76 360
Kraj pochodzenia: Niemcy
