Armata polowa 75 mm wz. 1897 to armata holowana kal. 75 mm produkcji francuskiej, stosowana w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym oraz w początkowym okresie II wojny światowej. Masa broni w pozycji bojowej wynosiła 1190 kilogramów, przy długości całkowitej (w pozycji bojowej) rzędu 4.5 metra. Donośność maksymalna sięgała ok. 11.200 metrów, przy szybkostrzelności do 12 strzałów na minutę.
Prezentowana armata to wersja słynnej siedemdziesiątki-piątki produkowanej w zakładach Schneidera na potrzeby armii francuskiej, tej samej, która była jedną z głównych armat armii francuskiej w toku Wielkiej Wojny. Pierwsze działa tego typu dotarły do Wojska Polskiego wraz z Błękitną Armią gen. Hallera, a kolejne otrzymało od Francji na początku lat 20. XX wieku. Kolejne 300 sztuk zakupiono w 1924 roku, a w tym samym roku kolejne egzemplarze pozyskano z Rumunii. Armata polowa 75 mm wz. 1897 w okresie 20-lecia międzywojennego była podstawowym działem wsparcia piechoty, które najczęściej było holowano w trakcji konnej. Pewna ilość tych dział w 1937 roku została dostosowana do holowania w trakcji motorowej, poprzez wymianę kół drewnianych na metalowe z oponami. Jako ciągniki artyleryjskie wykorzystywano pojazdy C7P albo PZInż. wz. 34. Przyjmuje się, że w chwili rozpoczęcia kampanii wrześniowej w Wojsku Polskim znajdowało się ok. 1370 dział tego typu.
