Samolot Hobby Boss 80219 F4F-3 Wildcat (6939319202192)

Grumman F4F Wildcat był amerykańskim, pokładowym samolotem myśliwskim w układzie średniopłata z podwoziem chowanym w locie, w konfiguracji klasycznej z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Jego oblot miał miejsce we wrześniu 1937 r., a produkcja seryjna trwała w latach 1940-1945. W jej toku powstało ok. 7900 maszyn tego typu. Samolot, w wersji F4F-3, liczył sobie 8,76 m długości, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 11,58 metra. Masa startowa sięgała ok. 3365 kilogramów. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Pratt and Whitney R-1830-76 Twin Wasp o mocy 1200 KM. Z kolei prędkość maksymalna dochodziła do 533 km/h. Uzbrojenie pokładowe składało się z 4 karabinów maszynowych Browning AN/M2 kal. 12,7 mm.

Grumman F4F Wildcat został opracowany na potrzeby US Navy, w celu zastąpienia w linii maszyny Grumman F3F. Co ciekawe, pierwotnie miał być samolotem dwupłatowym, ale wyraźne dążenie marynarki wojennej USA do pozyskania maszyny jednopłatowej doprowadziło do rewizji całego projektu. Finalnie, po serii prób i testów, powstał solidny myśliwiec o sporej odporności na uszkodzenia i dobrze chroniący pilota, jednocześnie jednak ustępował on swemu głównemu konkurentowi w wojnie na Pacyfiku, czyli Mitsubishi A6M Zeke pod względem: prędkości maksymalnej oraz wznoszenia, jak również wyraźnie na polu manewrowości. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji rozwojowych, w tym między innymi: F4F-3 (wersja z silnikiem Pratt and Whitney R-1830-76 Twin Wasp), F4F-4 (wersja ze skrzydłami składanymi na boki, lepszym opancerzeniem oraz silniejszym uzbrojeniem pokładowym) czy FM-1/FM-2 (zmodernizowane wersje produkowane w zakładach General Motors). Samoloty F4F Wildact były również dostarczane Wielkiej Brytanii, gdzie nosiły oznaczenie Martlet i nie rzadko były poddawane modernizacjom.

Myśliwce F4F wzięły udział w bitwie o Atlantyk czy w toku operacji Torch w listopadzie 1942 r., ale ich głównym rejonem działań był Pacyfik, gdzie wzięły udział między innymi: w obronie Midway w 1942 r. oraz w bitwie na Guadalcanal w okresie 1942-1943. Od 1943 roku były systematycznie zastępowane w linii przez F6F Hellcat, nadal jednak służyły na lotniskowcach eskortowych jako myśliwce i myśliwce bombardujące. W tej roli wzięły udział w bataliach na Filipinach w 1944 r. oraz o Okinawę w 1945 roku.