Model do sklejania Academy A6M5C Type 52 Zero Fighter 1:48 (603550021152)

Śmigłowiec McDonnell-Douglas (Boeing) AH-64 wybrano jako zwycięzcę we współzawodnictwie z YAH-63 firmy Bell w grudniu 1976 roku. Nazwa Apache przylgnęła do śmigłowca w 1981 roku. Ta niezwykle sprawna maszyna ma czteropłatowe wirniki napędzane dwoma silnikami turbinowymi General Electric T700-701 o mocy 1696 KM. Szczątkowe skrzydła wyposażone są w konwencjonalne klapy na krawędzi spływu, a płytowe usterzenie poziome polepsza sterowanie podłużne. Dwuosobowa załoga zajmuje fotele umieszczone jeden za drugim w opancerzonej kabinie. Miejsce pilota jest z tyłu, a operatora uzbrojenia/strzelca - na przedzie. Kluczem do uniwersalnego zastosowania śmigłowca są systemy TADS na stanowisku strzelca i PNVS używany przez pilota. TADS jest zestawem laserowego znacznika i odległościomierza pozwalających na śledzenie celu oraz skierowanego do przodu czujnika podczerwieni, który zdublowany jest przez normalny układ optyczny. Układ PNVS jest zaś rozwiniętym systemem FLIR, pozwalającym pilotować śmigłowiec tuż nad ziemią dla zapobieżenia lub opóźnienia wykrycia przez obronę przeciwlotniczą nieprzyjaciela. Śmigłowce Apache brały udział w operacji w Panamie w 1989 roku, w czasie Pustynnej Burzy w 1991 roku, czy ostatniego konfliktu w Iraku (2003). Pod koniec 1990 roku przystąpiono do konstruowania nowej wersji śmigłowca, wyposażonej w zabudowany nad głowicą radar milimetrowy Martin/Westinghouse Longbow do kierowania uzbrojeniem. Służy on do sterowania na zasadzie odpal i zapomnij pociskami przeciwczołgowymi Rockwell AGM-114 Hellfire. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 300 km/h; prędkość wznoszenia 12.7 m/s, zasięg maksymalny (bez zbiorników zewnętrznych): 689 km, uzbrojenie: stałe-1 działko Hughes M230A1 Chain Gun kal. 30 mm oraz uzbrojenia podwieszane-najczęściej pociski Hellfire.