Ryż dziki ma podłużny kształt i ciemną barwę, w porównaniu do tradycyjnego ryżu wyróżnia się bardziej wyrazistym smakiem i delikatnie orzechowym aromatem. Jeśli chcemy być rzetelni, to trzeba przyznać, że ryż dziki tak naprawdę nie jest ryżem, a należy do rodziny wiechlinowatych, bywa też nazywany owsem lub zizanią wodną. Pochodzi z bagnistych upraw w Ameryce Północnej. Ciemną barwę zawdzięcza amylozie - to wielocukier będący jednym ze składników skrobi. Ryż dziki zawiera dwa razy więcej biała niż brązowy i ponad 30 x więcej antyoksydantów niż biały ryż. Nie zawiera glutenu, za to jest bogaty w przeciwutleniacze, witaminę C i witaminy z grupy B, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, żelazo, potas, mangan. W przeciwieństwie do różnych gatunków ryżu zawiera dużo więcej błonnik i mniej węglowodanów, ma zatem niższy indeks glikemiczny, dlatego polecany jest w szczególności diabetykom.
