Rewolucyjny projekt F4U Corsair powstał w 1938 roku w odpowiedzi na prośbę Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych o opracowanie szybkiego myśliwca, który mógłby być używany na lotniskowcach. Chance Vought podjął wyzwanie, starając się zmieścić najmocniejszy dostępny silnik (taki jak silnik Pratt-Whitney Double Wasp) w najmniejszym płatowcu. Pomysł polegał na umieszczeniu niezgrabnego podwozia na odwróconych, zakrzywionych skrzydłach, co stało się charakterystycznym projektem samolotu. Prototyp oblatano 29 maja 1940 r., a amerykańska marynarka wojenna otrzymała pierwszy egzemplarz produkcyjny Corsair 31 lipca 1942 r. Jednak testy przeprowadzone przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych na lotniskowcach ujawniły pewne wady konstrukcyjne, w wyniku czego pierwszy seryjny samolot został dostarczony do eskadr piechoty morskiej i obsługiwany z baz lądowych. Pierwsza jednostka, która otrzymała F-4 stał się VMF-124 na Gudalkanal. Szybko stało się jasne, że nowy pojazd wyraźnie przewyższa wszystkie pojazdy wroga i pod wieloma względami przewyższa F-6 Hellcat. Jednocześnie jednak latał bardzo trudno i wymagał dużej ostrożności podczas lądowania. Co ciekawe, tylko do 20% lotów Corsair odbywało się z lotniskowców i przez większą część wojny pozostawały one głównie pojazdami piechoty morskiej. Po zakończeniu II wojny światowej F-4 Corsair pozostał w służbie i brał udział w wojnie koreańskiej (1950-1953). Dane techniczne (wersja F4U-4): Prędkość maksymalna: 731 km/h, prędkość wznoszenia: 19,7 m/s, pułap maksymalny: 12 649 m, zasięg maksymalny: 1115 km. latanie było bardzo trudne i wymagało dużej ostrożności podczas lądowania. Co ciekawe, tylko do 20% lotów Corsair odbywało się z lotniskowców i przez większą część wojny pozostawały one głównie pojazdami piechoty morskiej. Po zakończeniu II wojny światowej F-4 Corsair pozostał w służbie i brał udział w wojnie koreańskiej (1950-1953). Dane techniczne (wersja F4U-4): Prędkość maksymalna: 731 km/h, prędkość wznoszenia: 19,7 m/s, pułap maksymalny: 12 649 m, zasięg maksymalny: 1115 km. latanie było bardzo trudne i wymagało dużej ostrożności podczas lądowania. Co ciekawe, tylko do 20% lotów Corsair odbywało się z lotniskowców i przez większą część wojny pozostawały one głównie pojazdami piechoty morskiej. Po zakończeniu II wojny światowej F-4 Corsair pozostał w służbie i brał udział w wojnie koreańskiej (1950-1953). Dane techniczne (wersja F4U-4): Prędkość maksymalna: 731 km/h, prędkość wznoszenia: 19,7 m/s, pułap maksymalny: 12 649 m, zasięg maksymalny: 1115 km.
