USS Missouri (BB-63) był amerykańskim pancernikiem zbudowanym w 1941 roku, zwodowanym w styczniu 1944 roku i przyjętym do służby w US Navy w czerwcu 1944 roku. Długość okrętu wynosiła 270,4 m, szerokość 33 m, a jego pełna wyporność - w momencie wodowania - 58 400 ton. Prędkość maksymalna pancernika USS Missouri wynosiła do 33 węzłów. Uzbrojenie główne w momencie wodowania stanowiło 9 dział 406 mm w trzech wieżyczkach po trzy działa, a uzbrojenie pomocnicze stanowiło głównie 20 dział 127 mm.
USS Missouri był trzecim z sześciu zamówionych pancerników klasy Iowa. Jak się okazało, wraz z niepowodzeniem programu budowy pancerników klasy Montana, pancerniki klasy Iowa były ostatnimi, które zostały zwodowane dla US Navy. Ponieważ budowano je bez żadnych ograniczeń finansowych czy wypornościowych, okazały się one również najbardziej zaawansowanymi technologicznie amerykańskimi pancernikami podczas II wojny światowej. Od samego początku były budowane jako kluczowe okręty transportowe dla lotniskowców i kładły duży nacisk na wysoką prędkość maksymalną, dzięki czemu pancerniki klasy Iowa były znacznie szybsze niż jakiekolwiek inne amerykańskie pancerniki. Posiadały również starannie wykonane opancerzenie i nowe działa 406 mm Mk. VII o większym zasięgu skutecznego strzału. USS Missouri (BB-63) rozpoczął swój udział w II wojnie światowej w grudniu 1944 roku, kursując z portów atlantyckich na Hawaje. Już w styczniu 1945 roku wspierał swoją artylerią amerykańskich marines na Iwo-Jimie. W marcu tego roku USS Missouri pełnił rolę okrętu osłony dla zespołu lotniskowców, które atakowały cele na Wyspach Japońskich za pomocą swoich samolotów pokładowych. W kwietniu wspierał działania w rejonie Okinawy. Pancernik zakończył swoje działania w II wojnie światowej w bardzo chwalebny i reprezentacyjny sposób - to właśnie na jego pokładzie przedstawiciele Japonii podpisali 2 września 1945 roku akt bezwarunkowej kapitulacji swojego kraju. Okręt brał również czynny udział w wojnie koreańskiej (1950-1953). W 1956 roku został jednak przeniesiony do rezerwy. W latach 80. powrócił do służby liniowej, przechodząc wcześniej gruntowną modernizację. Obejmowała ona instalację nowoczesnej elektroniki i systemów kierowania ogniem, a także instalację wyrzutni rakiet Tomahawk i Harpoon oraz systemów przeciwlotniczych Phalanx. Pancernik został również przystosowany do naprowadzania śmigłowców pokładowych. Zmodernizowany w ten sposób okręt brał czynny udział w ochronie tankowców w rejonie Zatoki Perskiej w 1987 roku, w końcowej fazie wojny irańsko-irackiej. Powrócił na te wody w 1990 roku, by wziąć czynny udział w operacji Pustynna Burza (1990-1991) ostrzeliwując rakietami i artylerią pokładową cele w Iraku. Ostatecznie w 1992 roku okręt został wycofany z eksploatacji. Obecnie służy jako okręt-muzeum na Hawajach.