W 1938 roku armia niemiecka podjęła decyzję o opracowaniu transportera opancerzonego na bazie 3-tonowego półgąsienicowego (HL-KL-9p). Hanomag Hannoversch Machinenbau (AG) w Hanowerze otrzymało zlecenie opracowania podwozia, a Bussing-NAG w Berlinie opracowanie nadbudówki, która miała zostać opancerzona. Przyspieszono prace projektowe nad modelem istniejących samochodów pancernych i pod koniec 1938 roku ukończono prototyp. Niemcy przetestowali prototyp na poligonie w Kumahsdorf i przyjęli go do masowej produkcji. Tak narodził się transporter opancerzony Hanomag Sdkfz 251/1, który, można śmiało powiedzieć, był synonimem niemieckiego korpusu zmechanizowanego, który przez całą wojnę wykazywał aktywność na wszystkich polach bitew.
