Bojowy wóz piechoty BMP-3 został opracowany w latach 80. i wszedł do służby w Armii Radzieckiej w 1987 roku. Produkcja seryjna rozpoczęła się w tym samym roku i trwa do dziś (2017) w Kurgańskiej Fabryce Maszyn. Szacuje się, że wyprodukowano ponad 2000 BMP-3. Pojazd jest napędzany pojedynczym silnikiem wysokoprężnym UTD-29-M o mocy 500 KM i może zabrać do 7 żołnierzy. Podstawowe uzbrojenie BMP-3 jest bardzo nietypowe. Tworzą je: 100-milimetrowe działo 2A70 i 30-milimetrowa armata automatyczna 2A72. Uzbrojenie dodatkowe to 1 karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm i 1 wyrzutnia ATGM (przeciwpancerny pocisk kierowany) 9M117. Nie jest łatwo jednoznacznie ocenić BMP-3. Z jednej strony wielką zaletą wozu jest jego znaczna siła ognia, deklasująca rywali z zachodnich armii, a także stosunkowo duża manewrowość i zdolność do pływania. Do wad BMP-3, zwłaszcza wczesnych wersji, należy zaliczyć bardzo dużą awaryjność pojazdu - zwłaszcza układu napędowego i skrzyni biegów, a także fatalne rozmieszczenie żołnierzy wewnątrz pojazdu. Pomimo tych wad, BMP-3 odniósł spory sukces eksportowy, gdyż Rosji udało się sprzedać go do Kuwejtu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Grecji (która jest krajem NATO!). BMP-3 trafił również do sił zbrojnych Ukrainy, Kazachstanu i Azerbejdżanu.
