Model do sklejania Trumpeter Samolot Messerschmitt Bf 109E-3 1:32 (9580208022888)

Messerschmitt Bf-109 to niemiecki jednosilnikowy myśliwiec o metalowej konstrukcji w konfiguracji dolnopłata z klasycznym ogonem. Okazał się podstawowym i najczęściej produkowanym myśliwcem Luftwaffe podczas II wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce 29 maja 1935 roku, a produkcja seryjna była kontynuowana w latach 1936-1945. Szacuje się, że w sumie wyprodukowano około 35 000 myśliwców Messerschmitt Bf-109 wszystkich odmian, z których wiele trafiło po wojnie do czeskich i izraelskich sił powietrznych.

Korzenie Bf-109 sięgają konkursu ogłoszonego w 1933 roku przez Luftwaffe na nowy samolot myśliwski. W rywalizacji z He-112 projekt Bf-109 początkowo przegrał, ale dzięki intrygom Williego Messerschmitta projekt mógł być kontynuowany i ostatecznie został zwycięzcą konkursu, stając się podstawowym myśliwcem Luftwaffe.

W trakcie produkcji opracowano kilka głównych wariantów Bf-109. Pierwszą serią przedprodukcyjną był Bf-109B (Berta) z różnymi wersjami silnika Junkers Jumo 210 (A lub Da). Były one testowane w Hiszpanii od 1937 roku podczas wojny domowej. Kolejna wersja to Bf-109C (Caesar). Miały one inny silnik niż wersja B oraz rozbudowane uzbrojenie składające się z dwóch działek 20 mm i 2 KM 7.92 mm. Maszyny te walczyły również na niebie Hiszpanii. Trzecia wersja to Bf-109D (Dora) z silnikiem Junkers Jumo 210 Da lub Daimler-Benz DB 600. Walczyła ona w kampanii wrześniowej, ale na przełomie 1939/1940 roku została zastąpiona przez wersję E.

Najbardziej znanym modelem był Bf-109E (Emil) z silnikiem Daimler-Benz 601A lub N. Był to pierwszy samolot, w którym zastosowano trójłopatowe, a nie dwułopatowe śmigło. Bf-109E walczył w kampanii francuskiej, nad Anglią, w Afryce Północnej i na froncie wschodnim. Asem, który rozpoczął karierę na Bf-109E był słynny Adolf Galland. Kolejna wersja to Bf-109F (Friedrich), która według niemieckich pilotów była najdoskonalsza aerodynamicznie. Miała zmieniony kształt kadłuba, skrzydeł, owiewek kabiny, ale nie zastosowano w niej nowego silnika. Został wprowadzony do służby na przełomie 1940/1941 roku.

W ramach rozwoju konstrukcji opracowano kolejne specyfikacje Bf-109, z których wersja G (Gustav) została wyprodukowana w największej liczbie egzemplarzy. Najważniejszą zmianą zwiększającą osiągi maszyny było zainstalowanie nowego 12-cylindrowego silnika Daimler-Benz DB605A o mocy 1475 KM. Uzbrojenie Bf-109G stanowiła para 13-milimetrowych karabinów maszynowych umieszczonych w kadłubie przed owiewką kokpitu oraz 20-milimetrowe działko MG151 lub cięższe 30-milimetrowe MK108. Ostatnią masowo produkowaną wersją był Bf-109K (Kurfirst), którego produkcję rozpoczęto w październiku 1944 roku.