PZL-37A/B Łoś to polski, dwusilnikowy bombowiec zbudowany w układzie dolnopłata o konstrukcji w pełni metalowej, z podwoziem chowanym w locie. Oblot prototypu nastąpił w grudniu 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1937-1939. PZL-37 był najnowocześniejszym polskim samolotem wojskowym zbudowanym przed II wojną światową oraz pierwszym na świecie seryjnym samolotem z laminarnym profilem skrzydła. Dzięki temu rozwijał prędkość przekraczającą 400 km/h. Samolot znajdował się w światowej czołówce bombowców w końcu lat trzydziestych.
Do września 1939 roku zbudowano 96 Łosi, z czego 9 rozbito. 40 walczyło w Brygadzie Bombowej, zaś 37 znajdowało się w dywizjonie szkolnym i w Szkole Podchorążych Lotnictwa, a 5 w próbach i 5 w remontach. Łosie Brygady Bombowej zwalczały niemieckie oddziały pancerne pod Radomskiem, Pułtuskiem i Różanem. Do Rumunii ewakuowano 23 Łosie, 2 wylądowały w ZSRR, a 2 zdobyli Niemcy, zaś 60 uległo zniszczeniu. Lotnictwo rumuńskie zarekwirowało Łosie. Namalowano na nich znaki rumuńskie i numery od 201 do 220. Były one użyte przez Rumunię, która walczyła po stronie Niemiec ze Związkiem Radzieckim, między innymi do bombardowania Odessy.
