USS Arizona (BB-39) był amerykańskim pancernikiem, którego stępkę położono w 1914 r., zwodowano w czerwcu 1915 r., a do służby w US Navy w październiku 1916 r. Okręt miał 185 m długości, 32.4 m szerokości i całkowitą wyporność 36 500 ton. Maksymalna prędkość pancernika USS Arizona wynosiła do 21 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 12 dział kal. 356 mm w czterech wieżach po trzy w każdej, a uzbrojenie dodatkowe stanowiły głównie 22 działa kal. 127 mm.
USS Arizona był drugim i ostatnim pancernikiem typu Pennsylvania. Jednostki tego typu należały do tzw. standardowych pancerników, czyli okrętów o podobnych wartościach bojowych, wymiarach i możliwościach, choć podzielonych na różne klasy, które weszły do służby w US Navy w latach 1916-1923. Pancerniki klasy Pennsylvania były w istocie nieco powiększonymi okrętami klasy Nevada. Główne różnice polegały na zamontowaniu potężniejszego uzbrojenia głównego (12 dział kal. 356 mm zamiast 10 dział tego samego kalibru) i uzbrojenia pomocniczego, a także wzmocnieniu pancerza i powiększeniu rozmiarów pancerników. USS Arizona (BB-39) brał bardzo ograniczony udział w I wojnie światowej, odgrywając przede wszystkim rolę okrętu szkoleniowego i pełniąc funkcje konwojowe na Atlantyku. W okresie międzywojennym pancernik przeszedł gruntowną przebudowę w latach 1929-1931. W jej wyniku zmieniono maszty, ulepszono systemy kierowania ogniem i znacznie wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze. W momencie wybuchu II wojny światowej na Pacyfiku USS Arizona znajdował się w bazie Pearl Harbor, gdzie został zatopiony w japońskim ataku lotniczym. Zniszczenia okrętu były tak znaczne, że nie zdecydowano się na podniesienie go z dna i remont. Od 1962 roku wrak USS Arizona pełni funkcję mauzoleum-pomnika.
