Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myśliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakrytą kabiną w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonośny dolnopłat z pracującym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesienią 1937 roku. Kurt Tank przedłożył dwie propozycje napędu - w pierwszej - przewidując chłodzony cieczą silnik Daimler-Benz DB 601, a w drugiej - nowy silnik gwiazdowy BMW 139. Wybrano ten ostatni, a rozpoczętymi wiosną 1938 roku pracami kierował Obering R. Blaser. Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander. Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w październiku 1939 roku. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku śmigła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwiązania osłon w postaci pierścienia NACA. Zanim na dobre rozpoczęto testy owych prototypów, już zapadła decyzja o zastąpieniu silnika BMW 139 mocniejszym, lecz dłuższym i cięższym BMW 801. Wymagało to wielu zmian, wzmocnienia struktury i przesunięcia kabiny do tyłu, co później stało się z kolei źródłem kłopotów z położeniem środka ciężkości. Plusem okazało się usunięcie problemów z przenikaniem spalin i przegrzewaniem wnętrza kabiny wskutek bezpośredniego jej sąsiedztwa z silnikiem BMW 139. Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na początku 1940 roku. Później otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętości (z pierwotnej 9.5 m), przez co stał się o 10 km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkość wznoszenia i poprawiła się zwrotność.
