Polski Fiat 508 tzw. Łazik to polski, wojskowy samochód terenowy z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pojazd był napędzany pojedynczym silnikiem gaźnikowym PZInż 117 o mocy 24 KM. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1935 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1936-1939. W jej toku powstało ok. 1500 samochodów tego typu.
W związku z powolnym procesem motoryzacji Wojska Polskiego w latach 30. XX wieku, postanowiono opracować nowy, lekki, samochód terenowy na jego potrzeby. Zaprojektowanie oraz przyszłą konstrukcję pojazdu powierzono Państwowym Zakładom Inżynieryjnym (w skrócie: PZInż). W celu skrócenia prac badawczo-rozwojowych oparta się na cywilnym samochodzie Polski Fiat 508 Junak, który był z kolei produkowanym licencyjnie – z modyfikacjami – samochodem Fiat 508 Balilla. W stosunku do wersji cywilnej zastosowano przede wszystkim otwartą wersję nadwozia, która mogła być nakrywana brezentem, wzmocniono także konstrukcję – zwłaszcza zawieszenie – zachowując jednak elementy drewniane. W niektórych egzemplarzach montowano karabin maszynowy wz. 28. W ograniczonej liczby pojawiły się również wersje specjalistyczne – przede wszystkim ambulanse oraz wersja nadwoziowa w typie pick-up. Samochody Polski Fiat 508 wzięły udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku.
