M26 Pershing był amerykańskim ciężkim samolotem średnim, pierwotnie sklasyfikowanym jako ciężki samolot z okresu II wojny światowej i wczesnej zimnej wojny. Pierwsze prototypy powstały w 1943 roku, a masowa produkcja miała miejsce w latach 1944-1945. Łącznie zbudowano około 2200 egzemplarzy tego czołgu we wszystkich modyfikacjach. M26 Pershing był wyposażony w pojedynczy silnik. Ford GAF V8 o mocy 507 KM . Uzbrojony był w jedną armatę M3 kalibru 90 mm, dwa karabiny maszynowe Browning 1919A kalibru 7,62 mm i jeden karabin maszynowy Browning M2HB kalibru 12,7 mm.
M26 Pershing był opracowywany jako nowy amerykański czołg średni oparty na eksperymentalnym podwoziu czołgu T26. Powodem rozpoczęcia prac nad M26 były znaczące sukcesy osiągnięte przez Niemców w użyciu działa 88 mm w latach 1942-1943 przeciwko alianckim pojazdom opancerzonym. Nowy czołg musiał więc posiadać działo tego samego kalibru i lepsze opancerzenie niż M4 Sherman. Dla celów propagandowych M26 był nazywany czołgiem ciężkim, gdy został wprowadzony do służby, ale w 1946 roku został przeklasyfikowany na czołg średni. M26 Pershing był bez wątpienia lepszym czołgiem niż Pz.Kpfw IV z najnowszych wersji produkcyjnych, ale nie ustępował też w żaden sposób niemieckim konstrukcjom, takim jak Pz.Kpfw V Panther czy Pz.Kpfw VI Tiger pod względem siły ognia i opancerzenia. Mając to na uwadze, Amerykanie opracowali bardzo krótką serię pojazdów M26E4 Super Pershing, które miały znacznie mocniejszy pancerz i lepsze działo przeciwpancerne. Pojazdy z tej serii były jednak produkowane bardzo krótko. Pierwsze M26 Pershing weszły do służby pod koniec wojny na przełomie 1944 i 1945 roku i walczyły głównie w Niemczech Zachodnich. Po 1945 roku pozostały w służbie i wzięły udział w wojnie koreańskiej (1950-1953) jako część jednostek US Army. W oparciu o podwozie M26 opracowano M46 Patton, który zastąpił M26 z linii amerykańskich na początku lat 50-tych. Niewielka liczba M26 weszła do służby wojskowej w Belgii, Francji, Włoszech i Wielkiej Brytanii.
