Messerschmitt Me-262A Schwalbe (niem. "jaskółka") był niemieckim dwusilnikowym samolotem myśliwsko-bombowym o metalowej konstrukcji i nisko zawieszonym skrzydle. Me-262 był pierwszym bojowym samolotem odrzutowym w historii lotnictwa. Pierwszy lot z silnikami tłokowymi odbył się w 1941 r., a z TRD - 18 lipca 1942 r. Pierwszy projekt płatowca, oznaczony jako P.1065, został zaprezentowany w 1939 r. i, co zaskakujące, znacznie różnił się od ostatecznej wersji. Szybko zdecydowano się na zastosowanie skośnych skrzydeł i przetestowanie szybowca w locie z silnikami tłokowymi (Jumo210), co zakończyło się sukcesem w 1941 roku. W wyniku problemów z docelowym układem napędowym (silnik BMW003), pierwszy lot odrzutowy Me-262 odbył się z silnikami Junkers Jumo004. Co ciekawe, Me-262 był konstrukcyjnie gotowy do produkcji seryjnej już pod koniec 1942 roku. Jednak jego wejście do służby znacznie się opóźniło. Po pierwsze, z powodu braków materiałowych (zwłaszcza wolframu i chromu), które wymusiły zmiany technologiczne, po drugie, z powodu awarii silników BMW003, a po trzecie, z powodu oporu Hitlera wobec Me-262 jako szybkiego bombowca, a nie myśliwca. Wszystkie te czynniki sprawiły, że samolot wszedł do służby dopiero w 1944 roku! Biorąc pod uwagę i tak już przytłaczającą przewagę powietrzną aliantów, brak paliwa i wyszkolonych załóg Me-262 nie mógł poważnie wpłynąć na przebieg wojny. Nie ma jednak wątpliwości, że technicznie przewyższał on samoloty wroga, a stosunek strat wynosił 1:9 na korzyść Me-262. W sumie zbudowano około 1400 maszyn, ale tylko około 300 weszło do służby. Powstało kilka wariantów tego rewolucyjnego samolotu: bombowy (A-2a), rozpoznawczy (A-1a/U3 i A-4a), dzienny (A-1a) i nocny (B-1a/U1). Dane techniczne (wariant Me-262A-1a): długość: 10,6 m, rozpiętość skrzydeł: 12,6 m, wysokość: 3,5 m, prędkość maksymalna: 900 km/h, prędkość wznoszenia: 20 m/s, zasięg maksymalny: 1050 km, pułap maksymalny 11450 m, uzbrojenie: stacjonarne - 4 działka 30 mm MK108, podwieszane - 24 pociski P4M kal. 55 mm, do 1000 kg bomb.
