KW-7 był prototypem radzieckiego działa samobieżnego z czasów II wojny światowej. W 1941 roku wyprodukowano jedynie dwa prototypy samochodu, lecz samochód nigdy nie wszedł do masowej produkcji. Pojazd docelowo napędzany był pojedynczym silnikiem o mocy 600 km. Uzbrojony był w dwie armaty ZiS-5 kal. 7.2 mm i dwa karabiny maszynowe DT kal. 7.62 mm.
Po wprowadzeniu do służby czołgów serii KW (KW-1 i KW-2) rozpoczęto prace nad ich wersjami rozwojowymi. Jedną z takich wersji prototypowych był KW-7, który miał być pojazdem wsparcia ogniowego dla nacierającej piechoty lub służyć jako niszczyciel czołgów. Wykorzystuje bardzo nietypowy układ dwóch dział dużego kalibru umieszczonych obok siebie w nieruchomej kazamacie. Pierwotny plan zakładał użycie dział kal. 45 mm, ale pomysł ten porzucono na rzecz bardziej wszechstronnych dział kal. 76.2 mm. Prototypy opracowano w listopadzie 1941 roku, jednak w grudniu tego samego roku cały projekt został anulowany jako całkowicie mało perspektywiczny.
