Wildcat był głównym myśliwcem pokładowym, gdy Stany Zjednoczone przystąpiły do II wojny światowej. F4F miał beczkowaty kształt, kanciaste końcówki skrzydeł i ster kierunku oraz wąskie podwozie. F4F był dobrze uzbrojony i niezawodny, a także był naturalnym samolotem pokładowym, prawdopodobnie łatwiejszym do lądowania na pokładzie lotniskowca niż na lądzie. F4F nigdy nie miał ograniczenia prędkości operacyjnej.
W tej formie F4F-3 został zaakceptowany przez USN, a zamówienie na 54 egzemplarze otrzymano w sierpniu 1939 roku. Po pierwszych dwóch egzemplarzach usunięto działka podkadłubowe i zamontowano cztery skrzydłowe działka 0,50. Samoloty produkcyjne były napędzane silnikiem R-1830-76. Większość F4F-3 nie miała opancerzenia i samouszczelniających się zbiorników paliwa.