Flak 38 to niemieckie holowane automatyczne działo przeciwlotnicze kal. 20 mm z czasów II wojny światowej. Pierwsze prototypy działki powstały w 1938 roku, a wkrótce potem rozpoczęto masową produkcję. Maksymalny zasięg lotu w pionie wynosił 3700 m, a prędkość początkowa pocisku 900 m/s. Teoretyczna szybkostrzelność wynosiła do 420 strzałów na minutę. Flak 38 został opracowany przez Mausera jako dalekosiężna modyfikacja działa Flak 30. Przede wszystkim nowe działo zwiększyło teoretyczną szybkostrzelność i poprawiło ogólną konstrukcję mechaniczną. Poprawiło to parametry działa, jednakże jak pokazały działania bojowe lat 1940-1941, Flak 38 miał w dalszym ciągu za małą siłę ognia, którą postanowiono zwiększyć tworząc poczwórne działo – a więc 2 cm Flakvierling 38 Obie wersje broń była masowo używana przez Wehrmacht podczas II wojny światowej w latach 1940-1945. Służyły także jako broń dla kilku pojazdów, m.in.: Flakpanzer 38(t), Mobelwagen i Wirbelwind.
