NKL-16 to radzieckie samoloty transportowe z okresu II wojny światowej. Pierwsze egzemplarze tego pojazdu pojawiły się w połowie 1941 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1941-1945. Pojazd był napędzany pojedynczym silnikiem lotniczym M-11 o maksymalnej mocy 150 KM, co pozwalało mu osiągać prędkość do 60 km/h. Długość pojazdu wynosiła 6.03 metra, a szerokość 2.7 metra.
Aeorasana to specyficzny rodzaj pojazdu, którego podwozie osadzone jest na płozach lub nartach, a do napędu wykorzystywany jest silnik spalinowy, który bardzo często porusza śmigło pchające. Pojazdy tego typu doskonale sprawdzają się podczas aktywności zimą i na terenach pokrytych grubą pokrywą śnieżną. Nic więc dziwnego, że w ZSRR - zwłaszcza w latach 30. i 40. ubiegłego wieku - przywiązywano dużą wagę do wykorzystania tego typu pojazdów.
Geneza samolotów NKL-16 sięga lata 1941 roku, kiedy to ich projekt został zatwierdzony do produkcji. Pierwsza wersja nosiła nazwę NKL-16/41 i miała zamknięty, drewniany kadłub oraz zastosowanie silnika M-11 i śmigła z samolotów Polikarpow U-2. Kolejna wersja to NKL-16/42, w której kadłub został wydłużony, a silnik zamontowano wyżej. Zwiększono także szeroko rozumianą ergonomię pojazdu. Aerosany NKL-16/42 okazały się udanym pojazdem i były używane na szeroką skalę do końca wojny, zwłaszcza zimą 1941/1942. W szczególności wykonywały zadania transportowe, ale były również wykorzystywane jako pojazdy łącznikowe i patrolowe.